Anton

jacques de vroomen anton anton was een heel oppassende jongen aardig tegen andere kin deren en ook altijd berei d zijn moeder te helpen als dat nodig was hij was ook een heel trouwe misdienaar ha d nooit pro blemen met opstaan als hij moest dienen in de mis van zeven uur anton was een heel goede jongen bij de maandelijkse biecht had hij nooit meer te melden dan wat kleine dagelijkse zonden op de nacht van de 16 november kon hij de slaap niet vatten hij lag te woelen in zijn bed en voelde zijn handen gaan in de richting van wat verboden was wat niemand en ook hijzelf nooi t ver wacht had gebeurde toch anton deed een doodzonde voor het eerst in zijn leven moeder begreep er niets van op andere dagen was anton na een keer roepen altijd onmiddellijk uit bed zij liep naar zijn kamer en schudde aan zijn schouder di e koud aanvoelde het kon niet waar zijn maar het was wel waar in zijn slaap was anton door de dood overvallen in haar diepe droefheid vergat moeder niet dat de pastoor dadelijk tevergeefs op zijn misdienaar zou wachten zij kleedde zich snel aan en spoedde zich naar de kerk de pastoor was heel begripvol hij troostte haar en beloofde voor antons zielerust te bieden in de mis die op het punt stond te beginnen bij het gebed voor de overledenen prevelde de pastoor zachtjes de naam van zijn trouwe misdienaar en toen gebeurde het voor de ogen van d e priester werd het donker ron d ee n heldere lichte schijn in die schijn herkende hij het gezicht van anton anton opende zijn mond en zei mijnheer pastoor bid niet voor mij want bidden heeft geen zin meer ik zit in de hel omdat ik gestor ven ben met een doodzonde op mijn ziel zesde klas lagere school vijfendertig jongens die ademloos ge luisterd hadden ik was een van hen de verteller onze klasse onderwijzer frater bonaventura een paar maanden terug zag ik zijn overlijdensadvertentie hij heeft he t een stuk langer volge houden dan anton maar gelukkig hebben zij elkaar toch weer gevonden 54